استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437

استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437

نقد و بررسی استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437

• هواپیمای مسافربری

هواپیمای مسافربری به هواپیماهایی گفته میشود که معمولاً بیشتر از چند نفر مسافر دارند، امروزه شرکتهای زیادی هستند که هواپیمای مسافربری تولید میکنند که میتوان شرکتهای ایرباس (Airbus)، بوئینگ (Boeing)، بمباردیه (Bombardier)، کوماک (Bombardier) و امبرائر (Embraer) را مثال زد که در رقابت عمدهٔ با یکدیگر هستند، هواپیماها در اندازه‌ها و گونه‌ها و کاربردهای گوناگونی وجود دارند، طیف گسترده استفاده از هواپیماها شامل استفاده‌های تفریحی و گردشگری، ترابری عمومی، نظامی و پژوهشی است و برخی نیز تولید شده‌اند تا از راه‌دور به وسیلهٔ یک رایانه کنترل شوند مثل پهپادها، اوّلین پرواز کنترل ‌شده که به وسیلهٔ یک موتور توانست نیروی رانش برای پرواز را بدست بیاورد پرندهٔ رایت ۱ بود که در سال ۱۹۰۳ توسط برادران رایت در ایالات متّحده آزمایش شد، سالها قبل افرادی توانسته بودند دستگاه‌های پرنده‌ای بسازند و حتّی با آن پرواز کنند امّا اختراع برادران رایت اوّلین وسیلهٔ پروازی بود که کنترل آن کاملاً در دست خلبان بود، از آن زمان به بعد طراحی هواپیما به سرعت بهبود یافت بطوریکه در جنگ جهانی دوّم بسیار مورد استفاده قرارگرفت، اوّلین هواپیمای جت جهان ساختهٔ آلمان نازی به نام هاینکل هی ۱۷۸ (Heinkel He 178) و اوّلین هواپیمای جت مسافربری د هاویلند کومت (De Havilland Comet) بود که در سال ۱۹۵۲ ساخته شد، بوئینگ ۷۰۷ نیز اوّلین هواپیمای مسافربری بود که از نظر تجاری توانست به موفقیّت برسد و از سال ۱۹۵۸ تا ۲۰۱۰ برای بیش از ۵۰ سال در ناوگان ترابری هوایی بسیاری از کشورها خدمت ‌رسانی کند، در سال ۱۹۷۰ هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ ساخته‌ شد و برای ۳۵ سال بزرگترین هواپیما مسافری جهان بود و از سال ۲۰۰۵ هواپیمای ایرباس آ-۳۸۰ (Airbus A380) این رکورد را در کلاس مسافربری در دست دارد، همچنین بزرگترین هواپیمای جهان که کاربرد باربری دارد آنتونوف ۲۲۵ است که توسط شرکت اوکراینی ساخته شده ‌است
دوران باستان و اساطیر:
در داستانهای اسطوره‌ای باستان نقل میکنند که انسان همیشه سعی میکرده به نحوی عمل پرواز را انجام دهد، برای مثال در افسانه‌های یونانی ایکاروس یا افسانه‌های دایدالوس و ویمانا در حماسهٔ هند باستان نشانه‌هایی از پرواز وجود دارد، آنها سعی میکردند به تقلید از پرندگان و با بال‌هایی که از پر و موم ساخته بودند پرواز کنند امّا بیشتر موجب مرگشان میشد، همچنین مشهور است که در حدود ۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در یونان باستان، ارخطوس اوّلین دستگاه پرندهٔ مصنوعی که به صورت خودکار پرواز میکرد را ساخته‌ است، مدلی شبیه به یک پرنده که احتمالاً با نیروی بخار پرواز میکرده و گفته میشد تا ۲۰۰ متر پرواز میکرد
عصر بالون‌ها:
برخی از اوّلین پروازهای ثبت شده در طول تاریخ که توسط گلایدر انجام شده ‌است به شاعر و مخترع قرن ۹ عباس ابن فرناس و راهب قرن ۱۱ (Eilmer of Malmesbur) نسبت داده ‌میشود که البتّه هر دو صدمه میبینند، همچنین لئوناردو داوینچی، نقاش، مجسمه‌ساز، فیزیکدان، فیلسوف، پزشک و دانشمند ایتالیایی توانست مهندسی بال پرندگان را کشف کند و طرحهایی را از یک ماشین پرنده را در کتاب قوانین پرواز پرندگان را رسم کند، وی مدعی شد که توسط بالهای متحرّک مصنوعی میتوان مانند مرغان در آسمان پرواز کرد یا لااقل از مکانهای مرتفع به آسانی و بی‌خطر فرود آمد، اندیشه وی را یارانش به باد مسخره گرفتند ولی او پس از مدتّی آزمایش موفّق شد دستگاه کوچکی بسازد که مرکب از دو بال، یک بدنه و یک سکان بود، داوینچی دستگاه خود را از مکان مرتفعی به پائین رها نمود و پس از طیِّ خط سیر طولانی به آرامی روی زمین نشست، چندی بعد لئوناردو در سال ۱۵۰۰ دستگاه خود را کاملتر نمود بدین معنی که به وسیلهٔ یک فنر که حرکات ملایمی به بالهای دستگاه اختراعی میداد موفّق شد آن را مدّت بیشتری در هوا نگاه دارد ولی البتّه کسی با آن پرواز نکرد، در قرنهای بعدی نیز افرادی توانستند به مدلهایی از وسیله‌های پروازی برسند، در سال ۱۶۷۸ میلادی بینه فرانسوی همانند داوینچی دستگاهی ساخت که بالهایش توسط انسان حرکت میکرد وی در پرواز موفّق نشد، در ۱۷۸۴ میلادی بین ونو فرانسوی نیز دستگاهی ساخت که بالهایش شبیه پروانه یا فرفره بود، این دستگاه نیز میتوانست مدت زیادی در هوا بماند و سقوط نکند، در سال ۱۸۴۳ میلادی هنسون آلمانی دستگاهی ساخت که دارای دو بال بسیار بزرگ، یک سکان و اتاقک کوچک برای حمل انسان بود، این دستگاه نسبتاً کاملتر از دستگاهای پیشین بود میتوانست کم و بیش مانند هواپیماهای بی‌موتور عمل کند، بدین ترتیب که آن را با زحمت فراوانی آن را به مکان مرتفعی میبردند و هنگام وزیدن باد مناسب آن را به سوی جلو پرتاب میکردند، دستگاه سبک حتّی با داشتن یک سرنشین در هوا چرخ میزد و به آرامی بر روی زمین مینشست، موفقیّت هنسون در این راه توجّه عدّۀ زیادی از محققّین را جلب کرد و از این تاریخ به بعد متوجّه شدند که ممکن است دستگاه کاملی تعبیه کرد که از مکانهای مرتفع در فضا رها شود و مانند پرندگان بر روی هوا بلغزد بدون آنکه سقوط آنی در پی داشته باشد ولی ماندن در هوا و ادامه پرواز مشکل بزرگی بود که حلّ آن به نظر هیچکس نمیرسید، از سوی دیگر همین اختراع تکمیل شده هنسون معایب فراوانی داشت و تقریباً دیگر افرادی که کار وی را تقلید کردند سقوط کرده و جان خود را از دست دادند. پس از هنسون، آلفونس پنو فرانسوی در سال ۱۸۷۱ میلادی هواپیمای دیگری ساخت که بسیار سبک بود و مدّتها میتوانست در هوا باقیبماند، در حقیقت یکی از علّتهای ادامه نداشتن پرواز اینگونه دستگاه‌ها سنگینی آنها در هوا بود و دیگری آن که محور ثقل دستگاه کامل نبود و به همین علّت آن طوریکه پرندگان میتوانند پرواز آزاد داشته باشند دستگاه‌های اختراعی نمیتوانست این کار را انجام دهد، پس از پنو افراد دیگری در کشورهای مختلف دست به تکمیل این اختراع زدند تا آنکه سرانجام در سال ۱۸۰۱ میلادی اوتو لیلینتال انگلیسی (Otto Lilienthal) موفّق شد بال پرنده بسازد، این بال پرنده که شبیه بال خفاش بزرگ بود میتوانست یک سرنشین با خود حمل کند و مدّت زیادی در فضا باقیبماند، جنس این بالها از ابرشیم و فوق‌العادّه سبک و محکم بود و محور ثقل آن نیز کم و بیش در محلّ مناسبی تعبیه شده بود، اختراع لیلیان‌تال با آنکه موفقیت‌آمیز بود ولی سرانجام به علّت نقص فنّی کوچک باعث مرگش شد، پس از لیلیان‌تال مخترعین دیگری سالها در این راه آزمایش کردند تا سرانجام در سال ۱۸۹۶ میلادی شانو فرانسوی موفّق شد یک هواپیمای بی‌موتور کامل اختراع کند، این هواپیمای بی‌موتور دارای دو بال یک سکان متحرّک و یک محور ثقل صحیح بود و سرنشین آن میتوانست باخیال راحت در آن بنشیند و از مکان بسیار مرتفعی در هوا رها شود و به میل خود سکان را حرکت داده به سیر هواپیما تغییر جهت دهد و به همین نحو وزش باد نامناسب را کنترل کند، این هواپیما در حقیقت پدر هواپیماهای موتوری دو پله است، جنس آن از ابریشم و آلومینیوم و چوبهای فوق‌العادّه سبک و محکم بود، اکنون اساس هواپیما کشف شده و به مرحله عمل درآمده بود، همه میدانستند جسم مسطح و سبک و وسیعی که دارای شکل منظم و محور ثقل معیّن باشد میتواند بر روی ذرات هوا بلغزد، در حقیقت ذرات هوا از سقوط آنی این دستگاه به واسطۀ تماس با سطح وسیع آن جلوگیری میکردند امّا مخترعان میخواستند این هواپیماهای بی‌موتور رو که فقط بر اثر وزش باد یا از مکانهای مرتفع حرکت میکنند دارای حرکت سریع بوده و به میل سرنشین به بالا و پایین و چپ و راست بالاخره از مکانی به مکان دیگر برود
هواپیماهای موتوردار:

پرندهٔ رایت ۱ در حال اوّلین آزمایش در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ در حال حاضر این هواپیما در موزه ملّی هوافضای اسمیتسونین در شهر واشینگتن دی‌.سی به نمایش گذاشته‌میشود امّا بسیاری مخترع هواپیما به معنای امروزی را برادران رایت میدانند، آنها نخستین کسانی بودند که موفّق شدند هواپیمای بی‌موتور یا بادبادک هوائی را نیرو داده با سرعت و به میل سرنشین در فضا به پرواز درآورند، برادران رایت پس از سالها آزمایش در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳ در کیتی هاوک در کارولینای شمالی آمریکا موفّق شدند موتور کوچکی بر روی هواپیمای خود نصب کنند و به محور این موتور پروانه‌ای که عیناً شبیه یک فرفره بود متّصل سازند و در نتیجه هواپیما را بر اثر گردش فرفره با استفاده از نیروی موتور در هوا به پرواز درآورند، با اینکه پیش از برادران رایت موتورهای نفت سوز اختراع شده بود ولی فکر استفاده از پروانه برای شکافتن هوا و پیش بردن هواپیما به اندیشه کسی خطور نکرده بود، آنهایی که میخواستند هواپیما را با سرعت در فضا به حرکت درآوردند همگی سعی داشتند با استفاده از حرکت دادن بالها این کار را انجام دهند زیرا آنها میخواستند عیناً از پرندگان تقلید کنند ولی کوشش مخترعین در این راه بجایی نرسیده بر همه ثابت شد که فکر برادران رایت یعنی استفاده از پروانه برای پیش بردن هواپیما در هوا صحیح‌ترین اندیشه‌ها است، هواپیمای آنها به عنوان اوّلین وسیلهٔ سنگینتر از هوا که پروازی قابل کنترل و پایدار را توسط موتور خودش انجام داد نام گرفت،  برادران رایت اوتو لیلیان‌تال را به عنوان الهام‌گر خود معرفی کردند، پس برادران رایت کورتیس آمریکایی در سال ۱۹۰۸ اختراع رایت را تکمیل کرد و با قراردادن چند چرخ کوچک در زیر هواپیما مسئله فرود آمدن و برخاستن را حلّ کرد و بدین ترتیب از آن سال به بعد مخترعین در تکمیل این ماشین کوشیدند، در قرن ۱۷ توجّه بشر به پروازهای سبکتر از هوا معطوف گردید، بنابراین اوّلین پرواز با بالون‌هایی که از هوای گرم و هیدروژن پر میشدند انجام گرفت اگر چه یکی از معایب بزرگ بالون این بود که ساکنین بالون کاملاً در اختیار و دستخوش تغییرات هوا بودند و دائماً به وسیلۀ باد این طرف و آن طرف برده میشدند
ساختار هواپیما:
انواع بدنه:
در بیشتر هواپیماها بدنه نقش اساسی و مشترکی مبنی بر قرار دادن بال، مجموعه دم، ارابهٔ فرود و نیروی پیشرانه در موقعیّت و وضعیّت مناسب خود ایفا میکند، در واقع بدنه رابط بین بخشهای اصلی دیگر است امّا در برخی هواپیماها مانند بالهای پرنده بدنه و بال یکپارچه بوده و مرزی بین آنها وجود ندارد، از وظایف دیگر بدنه جذب شوکهای وارده از طرف چرخها در هنگام فرود است، بدنهٔ هواپیما گونه‌های مختلفی دارد که به شرح زیر است:
بدنهٔ اسکلتی یا خرپا (Truss) در هواپیماهای اوّلیه تا جنگ جهانی اوّل بسیار استفاده میشد، هم‌اکنون در هواپیماهای دست‌ساز و نیز هواپیماهای مدل از این نوع بدنه استفاده زیادی میشود چرا که ساده، سبک و مقاوم بوده و با تیرکهای چوبی قابل ساخت هستند، در این نوع بدنه اغلب نیروها و تنشهای وارده توسط سازه اصلی تحمل شده و از پوسته برای ایجاد شکل آیرودینامیکی به سازه استفاده میشود، سازهٔ اصلی از تیرکهای طولی، تیرک‌های مورب، قابهای عرضی و کابلهای نگهدارنده تشکیل شده‌ است، برادران رایت که اوّلین هواپیماهای قابل کنترل را ساختند از این حالت در ساختار بدنهٔ هواپیماهایشان استفاده میکردند
در بدنهٔ تخم مرغی (Monocoque) پوستهٔ بدنه اغلب نیروهای وارده را تحمّل نموده و از سازه داخلی مختصری برای صلب شدن پوسته استفاده میشود، معمولاً پوسته این نوع بدنه از جنس مواد کامپوزیت بوده و به صورت دو تکه ساخته میشود، بسیاری از هواپیماهای گلایدر فوق سبک و هواپیماهای شکاری فوق مدرن نیز به این روش تولید شده‌ است، بسیاری از هواپیماهای مدل و بدون سرنشین کاربردی نیز از این نوع بدنه سود میبرند
بدنهٔ نیمه تخم مرغی (Semi-Monocoque) دارای مشخصات و ویژگیهایی بین دو نوع فوق بوده که باعث شده بیشتر هواپیماهای امروزی از این نوع بدنه استفاده نمایند، تقریباً همه هواپیماهای مسافربری و شکاری دارای این نوع سازه هستند، در بدنۀ نیمه تخم مرغی نیروها و شوک‌های وارده هم بواسطه سازهٔ داخلی و هم توسط پوسته تحمل میشوند، در این ساختار در قسمت زیرین هواپیما یک گودی به وجود میآید که باعث میشود فشار ناشی از پرواز به آن قسمت و پوشش بدنه تقسیم شود، در این حالت فشار از قسمت پوشش بدنه به شدت کاهش مییابد و هواپیما دارای عمری بالاتر خواهد بود
بال هواپیما:
بال هواپیما حساسترین و مؤثرترین قسمت هواپیما محسوب میشود به همین دلیل در هنگام ساخت بال میبایست ظرافت و دقّت خاصّی به کار گرفته شود، تقریباً تمام نیرویی که هواپیما را به سمت بالا میکشاند توسط بال هواپیما ایجاد شده و بدنه نیز که به بال متّصل است از حرکت بال پیروی میکند، کار بالها افزایش نیروی بالا برنده (Lift) میباشد و در گردش هوا بسیار کمک میکنند، در طراحی هواپیما محاسبات بسیار گسترده‌ای برای بدست آوردن شکل مناسب بال اعم از سطح مقطع بال (Air Foil)، طول بال (Wing Span)، زاویه نصب بال (Angle of Incidence)، مکان نصب بال به بدنه (Dihedral)، زاویه بین بال سمت چپ و بال سمت راست و… صورت میگیرد، یک اشتباه کوچک در ساخت بال حتّی در یک هواپیمای مدل میتواند باعث زمین ‌خوردن یا انحراف عمدۀ هواپیما در حین پرواز شود، امروزه درصد بالایی از بال هواپیماها مشابه بدنۀ نیمه تخم‌مرغی (Semi Monocoque) دارای سازهٔ داخلی کامل و پوستهٔ نسبتاً ضخیم آلومینیومی یا کامپوزیتی میباشند که پوسته نیز در تحمل نیروهای وارده به سازه داخلی کمک میکند، این نوع بال را در هواپیماهای مسافربری و باربری میتوان مشاهده نمود، بیشتر هواپیماهای امروزی به‌ویژه هواپیماهای مسافری در این دسته جای دارند، منظور از بال ثابت آن است که بال هواپیما فقط در اثر پیش‌رانش نیروی برآر ایجاد میکند، اگرچه بال در بعضی هواپیماها برای جاگیری کمتر یا ملاحظات هواپویشی ممکن است باز و بسته شود ولی اینگونه هواپیما را نیز دارای بال ثابت میشمارند چون باز و بسته شدن بال ایجاد نیروی برآر نمی‌کند ، در بالگردها نیروی برآر ناشی از چرخش بال یا پروانه در هوا است، هلیکوپتر یا بالگرد شناخته ‌شده‌ترین هواپیما با بال متحرّک است، هواچرخ نوع دیگری از اینگونه هواپیما است، بعضی از هواپیماها مثل و-۲۲ آسپری ویژگیهای بال ثابت و بال متحرّک را یکجا دارند
مجموعه دم:
دم هواپیما کنترل آن و ایجاد تعادل استاتیکی هواپیما را بر عهده دارد، دم هواپیماها نیروی برایی تولید نمیکند و برخلاف تصوّر مقدار نیرویی در جهت مخالف هم تولید میکند، در طراحی ساختمان دم عموماً از همان ساختار بال هواپیما تقلید میکنند بنابراین دارای همان استخوان بندی و آیرودینامیکی بال است، قسمتهای اصلی مجموعۀ دم هواپیما شامل پایدارکنندهٔ افقی (Stabilizer Horziontal) و پایدارکنندهٔ عمودی (Vertical Stabilizer) است که وظیفهٔ آنها اولاً تعادل و ثبات هواپیما در هوا و ثانیاً در هدایت هواپیما به جهات راست، چپ، بالا و پایین است، هر کدام از پایدارکننده‌ها درای دو سکان هستند سکانهای ثابت و سکانهای متحرّک، سکانهای ثابت کمک میکند تا اگر هواپیما در اثر عوامل خارجی منحرف گردد خود به خود هواپیما میل به برگشت به حالت اوّلیه رو داشته باشد و سکانهای متحرّک که توسط خود خلبان کنترل میشود کمک میکنند تا خلبان بتواند به اختیار خود هواپیمای خود رو به سمت چپ و راست یا بالا و پایین هدایت نماید.
پایدارکنندۀ عمودی:
پایدارکنندۀ عمودی در بعضی هواپیماها همانند اف-۱۴ تامکت به صورت دوتایی و در هواپیماهایی مانند بوئینگ ۷۴۷ یا اف-۴ به صورت تکی وجود دارد، به قسمت متحرّک پایدارکنندهٔ عمودی را در (Rudder) میگویند، خلبان به وسیلهٔ پدالهایی که در زیر پایش قرار دارد را در را حرکت میدهد، حرکت را در و تأثیر آن روی هواپیما به این صورت است که با حرکت را در به سمت چپ، هوایی که از سمت چپ پایدارکنندهٔ عمودی به را در برخورد میکند، آن را فشرده میکند و به آن اعمال نیرو میکند و باعث میشود که قسمت دم هواپیما به سمت راست حرکت کند و این گشتاور ایجاد شده حول محور عمودی باعث چرخش نوک هواپیما به سمت چپ میگردد، در اصل را در کمک میکند هواپیما بدون تغییر ارتفاع به چپ و راست برود
پایدارکنندهٔ افقی:
شکل ظاهری و ساخت درونی پایدارکنندهٔ افقی تقریباً شبیه ساختمان بال است با این تفاوت که بال همیشه ثابت است در حالیکه پایدارکنندهٔ افقی در بعضی هواپیماها ممکن است متحرّک باشد و حول محور طولی خود بچرخد، همچنین بالها همیشه به بدنه متّصل هستند در حالیکه پایدارکنندهٔ افقی را هم به انتهای بدنه و هم بالای دم عمودی متصل میکنند، سکان افقی در حالت معمولی یا خنثی تقریباً موازی با سطح زمین است در حال پرواز از بالا و پایین رفتن غیرضروری نوک هواپیما جلوگیری میکنند، پایدارکنندۀ افقی که از آن به عنوان دم افقی هواپیما نیز یاد میشود سطحی برا است که در انتهای هواپیما قرار گرفته ‌است، یک هواپیما برای پرواز امن باید از نظر طولی متعادل باشد، معنی این حرف آن است که برآیند کل نیروهایی که به یک هواپیما وارد میشود نباید حول مرکز جرم آن گشتاور ایجاد کند، بدون وجود پایدارکنندهٔ افقی تنها با یک ترکیب خاصّ از سرعت و مرکز جرم هواپیما تعادل هواپیما حفظ میشود، پایدارکنندهٔ افقی یک نیروی متعادل‌ کننده اعمال میکند که باعث میشود در صورت تغییر محل مرکز جرم و تغییر سرعت هواپیما همچنان بتواند تعادل خود را حفظ کند، از آنجایی که پایدارکنندهٔ افقی در فاصله به نسبت زیادی از مرکز جرم قرار دارد مقدار کمی از نیروی برا نیز میتواند گشتاور بزرگی در مرکز جرم ایجاد کند، چنانچه هواپیمایی بال داشته باشد ولی فاقد دم باشد از نظر جانبی متعادل است و تنها از نظر طولی با ناپایداری مواجه میشود، یعنی هر از جمله تندباد که تمایل به بالا بردن دماغه هواپیما داشته باشد، یک گشتاور بالابرنده دماغه ایجاد میکند که آن خود تمایل به بیشتر بالابردن دماغه خواهد داشت، با اضافه کردن پایدارکننده افقی به انتهای هواپیما، یک گشتاور پایین آورنده در دماغه ایجاد میشود، بنابراین پایدارکنندهٔ افقی خاصّیت نامتعادل ‌کنندگی بال را بی‌اثر میکند و هواپیما را از نظر طولی متعادل میکند، یک هواپیمای متعادل تحت تأثیر گشتاور حاصل از عملیات سرعت‌گیری یا ارتفاع‌گیری قرار نمی‌گیرد، پایدارکنندهٔ افقی نیز همانند پایدارکنندهٔ عمودی از دو سکان افقی ثابت و متحرّک تشکیل شده‌ است:
سطح ثابت یا سکان ایستاور (Horizonal Stabilizer)
سطح متحرک یا سکان بالابر (Elevator)
بالابر (Elevator) سطح متحرّکی است که به پایدارکنندهٔ افقی لولا شده و دارای ترکیبی همانند شهپرها میباشد، با این حال بالابرها برخلاف شهپرها که خلاف جهت هم حرکت میکند، در جهت موافق هم عمل میکنند، بالابر با حرکت خود باعث میشود تا دم هواپیما به بالا و پایین برود و به تبع آن نوک هواپیما نیز بالا و پایین برود
ارابۀ فرود:
ارابهٔ فرود (Landing gear) سازه‌ای است که هواپیما در هنگام توقّف یا حرکت بر روی زمین بر آن تکیه دارد، ارابه‌های فرود یکی از قسمتهای مهم هواپیما هستند که کار جذب انرژی ناشی از فرود هواپیما را نیز برعهده دارند، در مراحل طراحی یک هواپیما طراحی ارابهٔ فرود معمولاً پس از طراحی بدنه و چیدمان اجزاء هواپیما و محل مرکز ثقل هواپیما است، شایعترین و مورد استفاده‌ترین نوع ارابهٔ فرود نوع چرخدار آن است که حداقل سه چرخ داشته باشد، این نوع دارای ۲ چرخ اصلی در عقب مرکز ثقل و یک چرخ کمک در جلوی مرکز ثقل است، بیشتر هواپیماهای مسافری و همینطور جنگنده‌هایی همانند اف-۱۶ ایالات متحده یا میگ-۲۹ روسیه دارای ارابهٔ فرود سه چرخی هستند امّا در برخی هواپیماها اسکی برای روی برف و محفظه هوا برای روی آب نیز به جای چرخ بکار میرود، در بیشتر هواپیماها ارابه فرود پس از برخاستن هواپیما جمع میشود تا از نیروی پسار بکاهد به عبارتی دیگر برای آن که هواپیما سرعتش زیاد شود باید کمترین مقاومت را در برابر هوا داشته باشد یعنی باید به بیشترین حالت آیرودینامیکی ممکن برسد، اگر چرخها جمع نشوند یک مقاومت جدّی در برابر باد ایجاد خواهد شد و مانند ترمز باعث کاهش سرعت میشوند، چرخهای هواپیما مانند یک خودرو دارای ترمز هستند امّا این ترمزها وارد عمل نمیشوند مگر زمانی که سرعت هواپیما بسیار کم باشد، خلبان زمانی از آنها استفاده میکند که بخواهد به‌طور کامل هواپیما را جلوی ترمینال متوقّف کند
معرفی انواع هواپیماهای مسافربری ایران:
انواع ایرباس:
انواع بوئینگ
هواپیمای فوکر
مک دانل داگلاس
هواپیماهای پهن پیکر
هواپیماهای باریک پیکر
هواپیماهای پهن پیکر یا به عبارتی دو راهرویی
به دستۀ اوّل هواپیماهای دو راهرویی هم گفته میشود، در واقع در بخش مسافرین هواپیماهای پهن پیکر دو راهرو وجود دارد و این هواپیماها از عرض بیشتری برخوردارند، عرض هواپیماهای پهن پیکر به طور معمول در حدود ۵ الی ۶ متر است، تعداد صندلی هایی که در یک ردیف سالن مسافران در کنار یکدیگر قرار میگیرند حدود ۷ تا ۹ صندلی است، البتّه در حال حاضر بزرگترین هواپیمای جهان با عرض بیش از ۶ متری خود این امکان را فراهم کرده که ۱۱ مسافر در یک ردیف کنار یکدیگر بنشینند، در این هواپیماها امکان حمل بار بیشتری هم وجود دارد، لازم به ذکر است که در بسیاری از موارد از این هواپیماها به عنوان هواپیمای باربری استفاده میشود، همانطور که اشاره کردیم میزان حمل مسافر در هواپیماهای دو راهرویی نسبت به هواپیماهای یک راهرویی بیشتر است و عموماً توانایی حمل ۲۰۰ تا ۸۵۰ مسافر در این نوع هواپیماها وجود دارد، هدف اصلی تولید انواع هواپیمای مسافربری پهن پیکر امکان حمل مسافر بیشتر و در نتیجه سود بیشتر برای شرکت های هواپیمایی است، نکته جالب در مورد صندلیهای هواپیماهای پهن پیکر این است که شرکتهای هواپیمایی در مسیرهای طولانی از صندلی های کمتر و در سفرهای کوتاه از صندلی های بیشتر استفاده میکنند، کم کردن صندلیها در سفرهای طولانی به منظور آسایش و راحتی بیشتر مسافران صورت میگیرد
هواپیماهای باریک پیکر یا به عبارتی یک راهرویی:
هواپیماهای باریک پیکر هم دسته دوم انواع هواپیمای مسافربری از نظر اندازه و ابعاد است که به آن هواپیمای یک راهرویی گفته میشود، برای نامگذاری این دسته از هواپیماها از نامهای لاغر پیکر و تک راهرو هم استفاده میشود، در این هواپیما که عرضی در حدود ۳ تا ۴ متر دارند از ۲ تا ۶ صندلی در یک ردیف استفاده میشود، در بیشتر موارد هواپیماهای باریک پیکر برد پرواز کوتاه‌تری هم دارند، این هواپیماها معمولاً برای پروازهای طولانی و بین قاره‌ای مورد استفاده قرار نمیگیرند
انواع هواپیمای مسافربری بر اساس برد مسافتی:
یکی‌دیگر از تقسیمبندی های مهمی که انواع هواپیمای مسافربری را بر اساس آن دسته بندی میکنند برد مسافتی هواپیما است، بر این اساس هواپیماها به ۴ دسته اصلی زیر تقسیم و دسته بندی میشوند:
هواپیماهای کوتاه بُرد
هواپیماهای میان بُرد
هواپیماهای بلند
هواپیماهای ماورای دوربُرد
هواپیماهای کوتاه بُرد:
در مسیرهای پروازی پروازهایی که در کمتر از ۳ ساعت انجام شود به هواپیماهای کوتاه برد سپرده میشود در واقع مسیرهایی که از ۳۲۰۰ کیلومتر کمتر باشند در این دسته قرار میگیرند
هواپیماهای میان برد:
این هواپیماها مسیرهای بین ۳۲۰۰ تا ۶۴۰۰ را طی میکنند در واقع مسیرهای پروازی که مدّت زمان سفر در آنها بین ۳ تا ۶ سال به طول می‌انجامد توسط هواپیماهای میان برد انجام میگیرد، بیشتر این هواپیماها در دستۀ هواپیماهای باریک پیکر قرار دارند
هواپیماهای بلند برد(دوربرد):
مسیرهای پروازی که سفر درآن ها بین ۶ تا ۱۲ ساعت طول میکشد را هواپیماهای بلند برد یا همان دوربرد عهده دار هستند، این پروازها معمولاً مسافتی بین ۶۴۰۰ تا ۱۲۸۰۰ کیلومتر دارند، بیشتر این هواپیماها در دسته هواپیماهای پهن پیکر قرار دارند
هواپیماهای ماورای دوربرد:
این دسته از هواپیماها برای طولانی‌ترین مسیرها مورد استفاده قرار میگیرند، عموماً پروازهای میان قاره‌ای توسط هواپیماهای ماورای دوربرد انجام میگیرند، این هواپیماها قادرند مسیرهای بیش از ۱۲ ساعته را پرواز کنند و با کمترین میزان توقّف سفرهای مدوامی را انجام دهند

نظرات کاربران درباره استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437

ارسال نظر درباره استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437

لطفا توجه داشته باشید که ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نام *

ایمیل *

متن نظر *

ارسال این متن به صورت ایمیل خصوصی به مدیر سایت (سوال یا نظر در مورد محصول)

کد امنیتی *

برچسب های مرتبط با استیکر و برچسب دیواری آژانس هواپیمایی هواپیما مسافربری Airplane Wallstickers کد h1437